Kalayaan

Isang tulang hango sa liham ni Gat Jose Rizal na :

Liham sa mga kababaihan ng Malolos

Kalayaan

Paggalang, pagsamba at pagmamahal ang mga turo na niya,

Bago pa dumating ang mga Kastila.

Ngunit ng sila’y umapak na, sa lupang malaya.

Pagluhod,pagrosaryo,pagnobena at pagsunod sa kura.

Iyan ang tanging nararapat gawin nang isang Pilipina.

Ang ina ang tanglaw ng tahanan di ba?

Ngunit paano maiilawan kung tuyo na ang lampara?

Paano liliwanag ang sinag ng araw sa isang umaga?.

Kung ang ehemplo ay nakagapos at walang laya?

Nakatali ,nakaipit sa kasanayang itinakda nila.

Hindi makasigaw at makatayo sariling paa.

Kaya’t sa araw na ito’y dapat magdiwang,

Dahil dumating na ang bukang liwayway.

Ang mariki’t na bulaklak sa parang,

 Na akala’y hindi na masisikatan ng araw ay,

Sumisibol,lumalago at humuhubog ng kinabukasan.

Ang dating sumusunod sa agos ng batis;

Ang talulut ay matayog ,hindi lang puro tamis .

Silang mga dating simpleng ilaw ,

Ngayo’y humuhubog ng pag-asa ng bayan.

Hindi lang babaeng mahinhin at maganda;

Bagkos ay isang matapang, matiyaga,at tunay na Pilipina.

* This was my assignment in one of my subject in college